Το σύνδρομο Asperger περιέγραψε πρώτος ένας Γερμανός γιατρός , ο Hans Asperger, το 1944 (έναν χρόνο μετά την πρώτη αναφορά του Leo Kanner στον αυτισμό). Στην έκθεσή του, ο Δρ. Asperger, ανέφερε άτομα τα οποία παρουσίαζαν ιδιοσυγκρασιακή και περίεργη συμπεριφορά.

Τα παιδιά με σύνδρομο Asperger δείχνουν μια ανικανότητα στην κατανόηση πολύπλοκων κανόνων της κοινωνικής αλληλεπίδρασης, είναι αφελή, εγωκεντρικά, μπορεί να μην τους αρέσει η σωματική επαφή, μιλάνε προς τους ανθρώπους και όχι μαζί τους, δεν καταλαβαίνουν ανέκδοτα, ειρωνεία ή μεταφορές, χρησιμοποιούν μονότονο ή μονοκόμματο, αφύσικο τόνο φωνής, χρησιμοποιούν ακατάλληλα βλέμματα και γλώσσα του σώματος είναι αναίσθητα και τους λείπει η διπλωματικότητα, παρερμηνεύουν κοινωνικές υποδείξεις. Δεν μπορούν να κρίνουν την "κοινωνική απόσταση"? παρουσιάζουν φτωχή ικανότητα να αρχίσουν και να κρατήσουν μια συζήτηση, έχουν αναπτύξει καλά την ομιλία τους, αλλά έχουν φτωχή επικοινωνία. Μερικές φορές τα χαρακτηρίζουν "μικρούς δασκάλους" (ξερόλες) επειδή το στυλ ομιλίας τους είναι τόσο ώριμο και σχολαστικό. Τα εκμεταλλεύονται με ευκολία (δεν καταλαβαίνουν ότι κάποιες φορές κάποιοι λένε ψέματα ή τα κοροϊδεύουν) και συνήθως έχουν την επιθυμία να είναι μέρος του κοινωνικού συνόλου (συναναστροφή με συνομηλίκους).

Συχνά, άτομα με σύνδρομο Asperger έχουν πολλές από τις παρακάτω συμπεριφορές:

Λεξιλόγιο

• Καθαρή ομιλία πριν από την ηλικία των τεσσάρων ετών· η γραμματική και το λεξιλόγιό είναι συνήθως πολύ καλά
• Μερικές φορές η ομιλία είναι επιτηδευμένη και επαναληπτική
• Η φωνή τείνει να είναι επίπεδη και δίχως συναίσθημα
• Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό τους

Γνωστική λειτουργία

• Εμμονή με περίπλοκα θέματα, όπως σχέδια, τον καιρό, μουσική, ιστορία, κ.τ.λ.
• Συνήθως περιγράφονται ως εκκεντρικοί
• Το I.Q. (δείκτης νοημοσύνης) τους συνήθως καλύπτει όλα τα επίπεδα, αλλά πολλά από αυτά τα άτομα είναι πάνω από το κανονικό επίπεδο στις λεκτικές ικανότητες και κάτω από το κανονικό επίπεδο στις πρακτικές ικανότητες.
• Πολλά από αυτά τα άτομα έχουν δυσλεξία, προβλήματα γραφής και δυσκολία με τα μαθηματικά
• Έλλειψη κοινής λογικής
• Συγκεκριμένη σκέψη (αντίθετα με αφηρημένη σκέψη)

Συμπεριφορά

• οι κινήσεις είναι συνήθως αδέξιες και άχαρες
• περίεργες μορφές αυτό-διεγερτικής συμπεριφοράς
• τα αισθητηριακά προβλήματα δεν μοιάζουν να είναι τόσο έντονα όσο σε άλλες μορφές αυτισμού
• έχουν κοινωνική αντίληψη, αλλά εκδηλώνουν ακατάλληλη παλινδρομική αλληλεπίδραση

Οι ερευνητές πιστεύουν, ότι το σύνδρομο Asperger είναι πιθανόν κληρονομικό επειδή πολλές οικογένειες αναφέρουν, ότι υπάρχει ιστορικό. Επιπρόσθετα, διαταραχές όπως η κατάθλιψη και η διπολική διαταραχή (μανιοκατάθλιψη) συχνά αναφέρονται ότι συνυπάρχουν σε άτομα με σύνδρομο Asperger, όπως επίσης και σε άλλα μέλη της οικογένειάς τους. Επί του παρόντος δεν υπάρχει θεραπευτική αγωγή για άτομα με το σύνδρομο Asperger. Ως ενήλικοι μπορούν να ζήσουν μια παραγωγική ζωή και ανεξάρτητοι. Μερικοί εργάζονται αποτελεσματικά σε κάποια δουλειά (πολλοί είναι καθηγητές, προγραμματιστές υπολογιστών, οδοντίατροι) και δημιουργούν οικογένεια. Μερικές φορές συχνά θεωρείται ότι όλοι όσοι έχουν αυτισμό και έχουν υψηλές επιδόσεις, φέρουν το σύνδρομο Asperger. Ωστόσο, είναι γνωστό σήμερα ότι υπάρχουν αρκετές άλλες μορφές αυτισμού, του αποκαλούμενου ως "λειτουργικού αυτισμού", όπου τα άτομα αποδίδουν με υψηλές επιδόσεις χωρίς να εφμανίζουν τα καθεαυτά συμπτώματα του συνδρόμου Asperger.

Συγγραφέας:Stephen M. Edelson, Ph.D.

Πηγή:Κέντρο Μελέτης για τον Αυτισμό, Salem, Oregon

Μετάφραση:Αθηνά Μπάκου, Κοινωνική Λειτουργός.

Η μετάφραση έγινε εθελοντικά για λογαριασμό του NOESI.gr.

  "Κατανοώντας τον μαθητή με σύνδρομο Asperger: Οδηγός για εκπαιδευτικούς".

 Δείτε τα "Διαγνωστικά κριτήρια για το σύνδρομο Asperger".

Ενημερωτικά...

Το 2006 αποτελεί την 100η επέτειο από τη γέννηση του Hans Asperger (Χανς 'Ασπεργκερ), ιατρού που περιέγραψε πρώτος το σύνδρομο Asperger και έδωσε το έναυσμα για την αναγνώριση των συμπτωμάτων και την αντιμετώπιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα άτομα που φέρουν τη διαταραχή. Επιπροσθέτως, το 2006 αποτελεί την 25η επέπειο από το πρώτο γνωστό κείμενο της ιατρού Lora Wing (Λόρα Γουίνγκ) με τίτλο "Asperger's syndrome: Α clinical account", που αποτέλεσε το πρώτο επίκεντρο της προσοχής της επιστημονικής κοινότητας για το σύνδρομο 'Ασπεργκερ ως κλινική οντότητα.